Jan (82) en Riek (70) vieren de liefde bij dagbeweging ViVa! Waterrijck
Jan en Riek Gertenbach trouwden 47 jaar geleden op 16 februari, en nu nog een keer. Ze ontmoetten elkaar in het café van haar vader, waar de vonk gelijk oversloeg. ,,Het geheim van een goed huwelijk? Je moet elkaar een beetje kunnen loslaten.”
Reportage Noord Hollands Dagblad - Editie Dagblad Kennemerland
Verslaggever: Thomas Dillema
Foto's: Ronald Goedheer en ViVa! Zorggroep
Heemskerk - Labrador Finn leeft ontspannen toe naar de klus die hem maandag is toevertrouwd. Als ringendrager moet de viervoeter straks een rechte lijn lopen in de richting van de Buitengewoon Ambtenaar van de Burgerlijke Stand (BABS) en het bruidspaar om een hernieuwd huwelijk te laten bezegelen. De dagbestedingsruimte van woonzorglocatie Waterrijck, één van de zes dagbestedingsplekken die ViVa! Zorggroep verspreid heeft over Heemskerk, Beverwijk en Castricum, hult zich maandag in liefdesthema. Er hangen roze hartvormige ballonnen, er is een prachtige met witte eetbare rozen belegde taart verzorgd door de Beverwijkse patisserie Leek, daarnaast staan champagneglazen waar Dubbel Fris uit gedronken zal worden en op een foto uit 1978 aan de muur poseren meneer en mevrouw Gertenbach bij een grote Chevrolet.
Herinneringen maken
Marie-Louise Roozekrans is vandaag getuige bij het hernieuwde huwelijk. ,,Ik ken Jan van de dagbesteding. Je kan ontzettend goed met hem lachen.” Diep onder de indruk van meneer Gertenbachs verzoek om bij deze trouwerij te getuigen, lijkt ze niet te zijn. ,,Toen hij dat vroeg, zei ik: ’Oké man’.”
Ondertussen gaat het gerucht dat het bruidspaar is gearriveerd. Een kleine wandeling naar een ruimte verderop de gang bevestigt dit. Daar, aan een tafel, zitten Jan (83) en Riek (70) zich voor te bereiden op de naderende ceremonie. Het stel trouwt opnieuw, omdat Riek in de afgelopen jaren geconfronteerd is met ziekte en ze graag een mooie nieuwe herinnering met elkaar willen maken.
Zorgzaamheid en mooie ogen
,,Ik leerde hem kennen in mijn vaders Café Rode Sien in Beverwijk”, zegt Riek, waarna Jan eroverheen komt met: ,,Daar ben ik alcoholist geworden”, grapt hij. Ondanks zijn dementie is Jan zijn geintjes niet verleerd. ,,Hij was wel leuk”, zegt Riek. ,,Wás”, lacht Jan op zijn beurt. Nu zonder gekkigheid: ,,Hij was erg zorgzaam. Dat vond ik leuk aan hem. Ik had al een kind en hij deelde meteen die zorg met me.” Ook Jan kan zich nog heugen waarom hij voor zijn geliefde viel. ,,Ik ging helemaal vlak door haar ogen”, glimlacht hij.
Verderop in de ruimte zit de BABS, Bep Nelis van Gaasbeek (82), zich voor te bereiden. ,,Hij is een grapjas”, weet ze door de gesprekken die ze met het stel heeft gevoerd. ,,En dit idee kwam van Riek. In eerste instantie wilde hij nog niet, maar ze heeft hem omgepraat.” Niettemin ziet ze dat het stel van elkaar houdt. ,,Na 300 trouwerijen gedaan te hebben, leer je dat zien. Je moet nieuwsgierig zijn als BABS. Dan kom je veel over mensen te weten. Soms zie je bij een stel dat het huwelijk geen lang leven beschoren is. De andere keer, zoals hier, zie je dat mensen gek op elkaar zijn.” Nelis’ heeft een bijzondere interesse voor oudere mensen. ,,Die hebben een verhaal. Zelf ben ik ook al op leeftijd, maar zo voel ik me niet.”
Café Rode Sien
’She’s always a woman’ van Billy Joël klinkt door het meegebrachte bluetooth-speakertje als de BABS met de twee bloemetjes strooiende bruidsmeisjes, die Jan ook kennen van de dagbesteding, de rode loper afloopt. Nagenoeg alle stoeltjes zijn bezet als het stel met rollator en bruidssluier arriveert. Jan maakt al lopend een babbeltje met de aanwezigen. ,,Leuk dat ik ga trouwen? Ja, inderdaad.” Ook tijdens het praatje van de BABS kunnen de aanwezigen rekenen op wat geintjes van Jan. Als wordt aangehaald dat de bruidegom 50 jaar geleden naar Café Rode Sien kwam om te biljarten, klinkt het: ,,Nee, om te drinken.” En wanneer de BABS benoemt dat het idee voor het hernieuwde huwelijk uit Rieks koker kwam, roept Jan: ,,Ik ben gedwongen.” Als de hele zaal om Jan in een deuk ligt, moet medewerker van de dagbeweging, Jolanda Hendriks van tijd tot tijd herhalen wat er gezegd wordt voor een meneer met een wandelstok op de achterste rij. ,,Altijd lachen met Jan”, klinkt het verderop in de ruimte.
Herinner gisteren, droom van morgen en leef vandaag
Luttele momenten later bewijst labrador Finn met recht ontspannen naar de plechtigheid toegeleefd te hebben. Braaf brengt hij de ringen in de richting van het fictieve altaar. De getuigen, waaronder mevrouw Roozekrans, ondertekenen het getuigschrift en de BABS sluit de ceremonie af met de boodschap: ,,Herinner gisteren, droom van morgen en leef vandaag.”
Terwijl de aanwezigen genieten van de bruidstaart halen we nog even het geheim van een goed huwelijk op bij een stel dat al 47 jaar in de echt aan elkaar verbonden is. ,,Het geheim van een goed huwelijk?”, herhaalt Riek. ,,Je moet elkaar een beetje kunnen loslaten."